South Saskatchewan Regiment
Het South Saskatchewan regiment is vernoemd naar de rivier South Saskatchewan in de provincie Saskatchewan te Canada.
Het was samen met Les Fusiliers de Mont-Royal en The Queen’s Own Cameron Highlanders of Canada één van de drie regimenten van de 6de Canadese infanteriebrigade.
Deze brigade maakt op zijn beurt weer deel uit van de 2de Canadese infanteriedivisie.
Hoewel South Saskatchewan Regiment niet zal deelnemen aan operatie Overlord en 2 dagen later zal landen op 8 juni in Normandië, hadden zij reeds hun deel gehad.
Op 19 augustus 1942 waren zij éénheden die deelnamen aan operatie Jubilee of beter gekend als de landing in Dieppe…een desastreuze raid op de Franse havenstad met veel doden, gekwetsten en krijgsgevangen als gevolg.
84 mannen sneuvelen, 167 geraken gekwetst en 89 worden krijgsgevangen genomen.
De troepen van The South Saskatchewan Regiment gingen aan land ter hoogte van Pourville
Canadese krijgsgevangen en het aanzicht van de stranden na de landing. Belangrijke lessen zullen worden getrokken voor operatie Overlord.
Normandië
Zodra het regiment aan land is gekomen in Courseulles-sur-Mer, Juno Beach, worden zij ingezet in de omgeving van Caen en Falaise. Het zal echter meer dan een maand duren om een kleine 70 kilometer te overbruggen en de Duitsers tot een overgaven te dwingen. Tijdens de gevechten om Caen en Falaise zal de 2de Canadese Infanteriedivisie 5.690 slachtoffers lijden waaronder 1.490 gesneuvelden. Er worden 18.000 Duitse krijsgevangenen genomen.
Het aandeel van het regiment is significant: 122 doden, 308 gekwetsten, 18 vermisten en 74 zieken.
Bijna op de kop 2 jaar later trekt The South Saskatchewan Regiment het verlaten Dieppe binnen, hier kunnen zijn even rusten en hun gevallen kameraden eren.
Aankomst van The South Saskatchewan Regiment in Normandië.
Troepen verwikkeld in gevechten in de omgeving van Caen.
Aan de kust
Op 8 september krijgen ze het bevel om terug te vertrekken, de soldaten worden op transport gezet richting Hondschoote. Van daaruit veroveren ze verschillende bunkercomplexen en kustbatterijen van Duinkerken tot Zeebrugge.
Op 18 september worden ze echter terug op transport gezet, ditmaal richting Antwerpen.
Omwille van een meningsverschil tussen de Amerikaanse generaal Eisenhouwer en Engelse generaal Montgomery was de opmars na de bevrijding van Antwerpen gestaakt.
Uiteindelijk krijgt de 2de Canadese infanteriedivisie de opdracht om via Antwerpen door te stoten richting Nederland. Het eindobjectief wordt Vlissingen. Hierbij zal ze steun krijgen van de 4de Canadese tankdivisie en de 1ste Poolse tankdivisie.
Even verpozen in Nieuwpoort.
Pauze
Omwille van de pauze kan het Duitse leger zich deels reorganiseren en hun verdedigingswerken verder uitbouwen in Walcheren en Zuid-Beveland. De vluchtende soldaten die via Antwerpen door Brasschaat passeren, worden opgenomen in bestaande of groepeert men in nieuwe regimenten.
Tijdens de pauze worden ongeveer 86.100 manschappen, 616 kanonnen, 6.200 paarden en 6.00 voertuigen geëvacueerd van Zeeuws-Vlaanderen over de Schelde.
De Duitse troepen stellen zich op tussen Antwerpen en Turnhout en het Nederlandse hinterland.
Hierdoor wordt de hele streek tussen Merksem en het Hollands Diep het toneel van een bloedige strijd waarbij duizenden mensen het leven laten.
Door de overmacht van de geallieerde vliegtuigen was het voor de Duitsers zeer lastig handelen in open terrein. Het beboste gebied ten noorden van Antwerpen, Kalmthout, Kapellen, Schoten en Sint-Job biedt een geschikte bescherming en een voordeel voor eventuele lijf-aan-lijfgevechten.
Ook de verschillende dorpskernen van Essen, Wuustwezel, Brecht, Sint-Lenaerts en Rijkevorsel bieden goede mogelijkheden om versterkte stellingen uit te bouwen en artillerie in plaats te stellen.
Het bovenstaande creëert de ideale mix voor een verwoede en verwoestende strijd.
Antwerpen - Turnhout
Het regiment houdt halt in Kontich en wordt hier zeer hartelijk ontvangen. De burgemeester organiseert zelfs een bal. De mannen kunnen even op adem komen.
Op 21 en 22 september wordt door de 5de Canadese infanteriebrigade een bruggenhoofd veroverd aan de sluis van Wijnegem. Veel bruggen en sluizen zijn reeds intact in handen geweest van de Witte Brigade, dit direct na de bevrijding van Antwerpen.
Door het staken van de opmars en de daarop volgende tegenaanvallen van de Duitsers konden deze niet worden gehouden.
Er werd een zware noodbrug aangelegd en verschillende regimenten trokken via de Turnhoutsebaan verder naar Schilde, Westmalle, Brecht en Sint-Lenaerts. Hier namen ze stelling in.
Een dag later moeten de 6de infanteriebrigade ook terug vertrekken. South Saskatchewan, de Fuseliers en de Camerons vertrekken over de brug in Wijnegem richting ’s Gravenwezel en Sint-Job.
Een compagnie die was vooruitgestuurd heeft moeten vaststellen dat alle bruggen over de Schotenvaart zijn vernield.
Onmiddellijk worden over de hele lengte van de Schoten gevechtsposities ingenomen. The South Saskatchewan Regiment neemt de sluizen 6 ( Schoten) tot en met 4 (Sint-Job) voor haar rekening. Les Fuseliers de Mont-Royal vanaf sluis 4 tot 2 en de Camerons sluis 2 en verder naar Brecht.
Aan de overzijde hebben de Duitsers hun ingegraven, dit in het bosgebied van de Vaartlaan tot Lochtkapel in Brecht. De Duitse commandopost bevindt zich momenteel nog in het Kamp van Brasschaat. Later schuift deze op naar Gooreind en vervolgens Wuustwezel.
De wijk aan de overzijde van de stellingen van South Saskatchewan, betreft de Lochtenberg wijk. Op bevel van de Duitsers zijn er al een heel wat bewoners moeten vertrekken, waarna de Duitsers in de vrijgekomen woningen lichte artillerie en mitrailleursnesten hebben opgesteld.
Zondag geen rustdag, na beschietingen met mortieren wordt een poging ondernomen om met verschillende vlotten de overzijde te bereiken. Tevergeefs, éénmaal aan de andere oever barst de hel los. Iedereen is blij ongeschonden wanneer ze terug in de eigen linies zijn.
Mortiervuur aan het kanaal Dessel - Schoten.
Canadese artilleriebeschietingen
Later op de middag wordt een tweede poging ondernomen, ditmaal over de ganse sector. Onder steun van zware machinegeweren en mortieren wagen de mannen van South Saskatchewan en de Fuseliers zich terug naar de overkant.
Ze slagen er in om de oever te bereiken en verschillende stellingen te veroveren, maar de Duitse weerstand is groter dan verwacht. Plots worden ze aangevallen door Duitse gevechtswagens en 200 infanteristen.
Ook bij de Fuseliers zijn er grote problemen. Beide regimenten kunnen niet anders dan terug te trekken. Er vallen doden en gekwetsten.
Daar het verzet van de Duitsers te groot is, wordt er besloten over te gaan tot het uitvoeren van luchtaanvallen. De daaropvolgende dagen worden de bossen tussen het kanaal en de Eikenlei en de Schotensteenweg onder vuur genomen. Ook het sanatorium de Mik wordt getroffen.
Sanatorium De Mik na de beschietingen.
Noodbrug gebouwd over het kanaal Dessel - Schoten
Op 28 september wordt er overgegaan tot het uitvoeren van een verrassingsaanval door South Saskatchewan.
Ditmaal wordt de Schotenvaart overgestoken met kleine stormboten. Simultaan start de genie met opbouwen van een noodbrug. Maar ook deze aanval wordt afgeslagen en het opbouwen van de brug wordt gestaakt. Opnieuw sneuvelen er verschillende soldaten.
Doorbraak
Verder richting Rijkevorsel wordt er ook hevig gevochten, aanvallen van de Canadezen worden beantwoord met tegenaanvallen door de Duisters. In de nacht van 24 op 25 september slagen genietroepen uiteindelijk toch een brug te bouwen op de restanten van de vernielde sluis 1 te Rijkevorsel.
Intussen is de 4de Canadese pantserbrigade aangestuurd om de eenheden van de 6de C.I.B. te komen versterken.
Op 28 september wordt Rijkevorsel bevrijdt, maar voor elke meter wordt er gestreden. Er volgen hevige gevechten in Sint-Lenaerts en in Brecht. Ook ter hoogte van brug 9 kan er een noodbrug worden aangelegd.
Na hevige gevechten wordt op 1 oktober heel het gebied tussen het kanaal en Brecht bevrijdt, ook aan brug 10 kan nu een noodbrug worden gelegd.
Bij het krieken van de dag verlaten de verschillende regimenten van de 6de C.I.B. hun stellingen ter hoogte van Sint-Job. Ze trekken naar Sint-Lenaerts om de vaart te overschrijden via een pasgelegde noodbrug en te hergroeperen met de 5de C.I.B.
Juist op het ogenblik dat de Canadezen willen vertrekken, voeren de Duitsers juist een tegenaanval uit. Ter hoogte van sluis 3 overschrijden zij de vaart en na een kort vuurgevecht in de Dremelheide moeten de Duisers zich terugtrekken.
De laatste uren van de “Battle of Lochtenberg” breken aan op 2 oktober. De 5de C.I.B. blijft in de omgeving van Brecht om de laatste weerstandsnesten te verwijderen. De 6de C.I.B trekt verder richting Sint-Job, Brasschaat-Dorp en Maria-ter-Heide.
South Saskatchewan over de as van de Schotensesteenweg, de Fuseliers over de Tilburglaan en de Kanaaldijk en The Queen’s Own Cameron Highlanders of Canada via de Miksebaan en de Sint-Jobsesteenweg.
Tijdens hun opmars worden ze bijgestaan door de 4de Canadese pantserbrigade, waar mogelijk schieten zij elke stelling of versperring aan diggelen.
Voor de resterende Duitsers resten nog twee opties, sterven of overgeven…Van de origineel 250 verdedigers blijven er nog 54 levend over.
De bevrijding van Brasschaat
Zonder het beseffen breekt op 3 oktober de grote dag voor de Brasschatenaren aan!
The Queen’s Own Cameron Highlanders of Canada
The Queen’s Own Cameron Highlanders of Canada zijn via de Miksebaan aangekomen op de Sint-Jobsesteenweg. Hier nemen zij stelling in de weiden aan de hoeve van Van de Weyer (1.) De tanks toebedeeld aan de Cameron's openen het vuur op het Kamp en het centrum van Maria-ter-Heide.
Na een half uur intimideren, vertrekt de colonne verder via de Sint-Jobsesteenweg, ter hoogte van het kruispunt van de Durentijdlei is er een dispertiepunt.
De tanks van de 4de Canadese pantserbrigade zetten, vergezelt met enkele compagnies infanterie, hun tocht verder naar het Kamp. Hier is weinig weerstand, het hoofdkwartier was enkele dagen geherpositioneerd en de achterwacht geeft zich over.
De rest van de Camerons trekken verder via de Durentijdlei, de Berrélei, Kerkedreef en della Faillestraat naar de Bredabaan. Maria-ter-Heide is bevrijd!
Bevrijding van het Polygoon en het Kamp van Brasschaat door The Queen’s Own Cameron Highlanders of Canada.
South Saskatchewan Regiment
Waar de Camerons rechts zijn afgedraaid, gaat het South Saskatchewan Regiment rechtdoor, verder de Miksebaan af richting Brasschaat. Ze passeren aan ‘t Zwarte Kruis (1.) en vorderen met de nodige omzichtigheid.
Dit blijkt gegrond te zijn, ter hoogte van de bunker op de Miksebaan (2.) worden ze door verschillende Duitsers onder vuur genomen. Na een kort vuurgevecht geven de Duitsers zich alnog over. De opmars wordt verder gezet tot aan de vlakte van het Zand.(3.) Net zoals in Maria-ter-Heide beginnen de afgedeelde tanks met het “klassieke”intimidatievuur. Heel wat huizen worden getroffen, ook de markante watertoren (3') krijgt zijn deel.
De Canadezen passeren aan een winkeltje aan De Vis en worden aan gesproken…een beetje verder in een schuur zitten 20 Duisters verscholen. Behoedzaam worden deze omsloten, maar algauw komen de Duitsers met hun handen omhoog naar buiten. Ze zijn blij dat het eindelijk gedaan is.
Ter hoogte van het kruispunt Miksebaan - Elshoutbaan is de weg totaal versperd met eiken, één van de vele Duitse wegversperringen.(4.) De volgweg wordt verlegd via de De Borrekeslei, de weg is open naar het centrum van de gemeente.
Op de Bredabaan treft het regiment verschillende mensen die puin aan het ruimen zijn.
Deze kijken zeer verbaasd op bij het verschijnen van de Canadezen. Spoedig duiken er meer en meer mensen op. De soldaten worden door een uitbundige massa overrompeld.
Hier en daar worden nog krijgsgevangen genomen, maar tot echte schermutselingen komt het niet meer.
Bevrijding van het centrum van Brasschaat door The South Saskatchewan Regiment.